Hayatın suda başladı.
Kalbin ilk kez suda attı.
Gözlerini önce suyun içinde açtın.
Koşup terleyince önce ona koştun.
Serinlemek isteyince kendini ona bıraktın.
Bazen berraktı, bazen bulanık…
Kimi zaman dalgalı, kimi zaman durgun bir göl…
Yükselince afet oldu, İbrahim’in ateşini söndürünce lütuf…
Uyuyan nilüferlerin yatağı oldu.
Bazen bir damla, bazen okyanus oldu.
Ateşin karşısında buhar oldu.
Bir ilkbahar yağmuru coşkusuyla geri döndü.
Karşılık beklemeden hayat oldu.
Su gibi ol… Saf, faydalı, sonsuz…